Leon Vranken
( 1³ ) ² = 1
13.11.2015 — 24.01.2016
Leon Vranken (°1975) is vooral geïnteresseerd in objecten uit ons dagelijkse leven. In zijn werk onderzoekt de kunstenaar de historische interpretatie van vormen en de inherente betekenis van materialen en de vormen die ze aannemen. Door de formele interpretatie van alledaagse objecten enerzijds en aan kunst refererende objecten anderzijds, letterlijk te verschuiven, benadrukt het werk van Vranken de betekenisgevende kwaliteiten van vormen en materialen. Hij creëert een afstand tussen de functionele objecten om te komen tot een meer sculpturaal, esthetisch en zuiver formeel resultaat. Opmerkelijk in Leon Vrankens oeuvre is het korte moment van onzekerheid of verwarring dat het teweeg brengt met betrekking tot de ‘authenticiteit’ van wat we zien, of met betrekking tot de consequenties van een bepaalde daad.
Voor de installatie in LLS 387 vertrekt Leon Vranken van een heel specifieke intrige, namelijk de verdubbeling van het drievoud, dat als eenheid – of beter schijnbare eenheid – gepresenteerd wordt. Een scheidingswand deelt de ruimte in twee gelijke delen. Aan de ene kant van de wand wordt een aantal objecten geplaatst – zoals spelers op een veld, aan de andere zijde van de wand bevinden zich hun tegenhangers. De uitgekapte eiken balk bestaat uit precies drie gelijkwaardige volumes (tot de derde macht) en wordt in een variant tot de tweede macht verheven in de balk uit gips achter de scheidingsmuur. De drie vazen die aan de ene kant in elkaar gebakken zijn, kunnen aan de overkant los van elkaar bestaan. Of: Dat wat aan de ene kant van de muur sculptuur is, wordt aan de overkant afbeelding. Enzovoort. Het kwadraat van één tot de derde macht is dan wel één, maar de één verschijnt steeds in een ander gedaante.
Naar aanleiding van de tentoonstelling wordt ook Leon Vrankens eerste publicatie gepresenteerd: Line drawing, uitgegeven door Mousse publishers. Het boek geeft een overzicht van Vrankens oeuvre en omvat drie kritische essays geschreven door Chris Fitzpatrick, Katerina Gregos en Lorenzo Benedetti. Chris Fitpatrick eindigt zijn uiteenzetting met de volgende zin: We “end up in a cluster of extrusions, vectors, and forces: (…) circuitour railings outlining and mitigating; support structures elevated to the status of that which they usually support; skewed views attained through the reconstitution of fractured materials; two, three, four or more iterations of the same materials, sited and situated in ways that confuse the boundaries between those forms. And, from within this mesh, Vranken’s practice assures an infinitely flexible and reconfigurable world – one that is perfectly indiscernible, unstable, and frenetic.”
Leon Vranken zal in de tentoonstelling ( 1³ ) ² = 1 nieuw werk presenteren.
Met de ondersteuning van de Vlaamse overheid
Gesponsord door Duvel Moortgat.