LLS Paleis

Affiniteiten#5: Anne-Mie Van Kerckhoven ∞ Danny Devos // Carole Vanderlinden ∩ Walter Swennen

19.02.2023 — 02.04.2023

Affiniteiten#5 is de vijfde editie van het jaarlijks terugkerende tentoonstellingsproject over kunstenaarskoppels die samen leven maar niet samen werken.

Tekst NED

Affiniteiten#5 is de vijfde editie van het jaarlijks terugkerend tentoonstellingsproject met twee Belgische kunstenaarskoppels: kunstenaars die samen leven maar niet noodzakelijk samen werken. De tentoonstelling omvat in eerste instantie werken waarin de kunstenaars elkaar op vormelijk en/of thematisch vlak lijken te ontmoeten of waarin ze aan hun partner referen. Daarnaast gaat de aandacht naar werken die de kunstenaars elkaar schonken en die zich in hun persoonlijke collecties bevinden.

Deze tentoonstelling omvat werken van Carole Vanderlinden (°1973, Brussel), haar echtgenoot Walter Swennen (°1946, Brussel), Anne-Mie Van Kerckhoven (°1951, Antwerpen) en haar man Danny Devos (°1959, Vilvoorde). Van de laatste twee wordt enkel individueel werk getoond, hoewel beiden reeds samenwerkten voor hun kunstenaarsinitiatief en noiseband Club Moral (1981-2020) en hun tijdschrift Force Mental (1983-2004).

Per duo is uit het volledige oeuvre van de kunstenaars gekozen voor werken waarin zij hun partner lijken te citeren, aan te vullen of tegen te spreken. Weerkerende motieven worden op verschillende wijze ingezet of krijgen uiteenlopende betekenissen. Zowel in Carole Vanderlindens Etoile (2010) als Walter Swennens I.M. Fidel (2016), beide opgesteld aan het begin van de tentoonstelling, overheerst een blauwe veelhoekige vorm. In Swennens werk ligt de vijfhoekige ster als een donkerblauwe filter over een geschilderde leuze van Fidel Castro, een lijntekening van een figuur met een rood vlaggetje en een afgewassen achtergrond. Vanderlindens ster is juist ondoorzichtig en geschilderd met een dikke laag verf, vermengd met Oost-Indische inkt, waarvan de kwaliteiten door de gereduceerde kleur en compositie van het werk goed waarneembaar zijn. De ster staat alleen tegen een donkere achtergrond en herinnert met zijn vorm eerder aan schreeuw- of schrikballonnen uit reclamefolders of stripverhalen. Deze ‘ballon’ bevat echter geen tekst, een medium dat Vanderlinden —anders dan haar partner— niet in haar schilderijen integreert. De werken van Swennen en Vanderlinden vertonen daarentegen wel dezelfde speelsheid; ze zijn direct en lijken, net als hun respectievelijke Atommeke (1999) en Nature morte égyptienne (2019), voort te komen uit een onderzoek naar de grens tussen figuratie en abstractie.

Anne-Mie Van Kerckhoven (AMVK) en Danny Devos (DDV) presenteren zichzelf beiden aan de hand van hun initialen. Hoewel ze verschillende media gebruiken, bevat hun werk ook terugkerende elementen. Dit is merkbaar in de achterste blauw betegelde ruimte van LLS Paleis, die uitsluitend gewijd is aan twee portretreeksen uit de jaren ’80. Devos’ Serial Killer Flags (1987) telt twaalf portretten van misdadigers – getekende versies van de zeldzame foto’s die van hen circuleren. Voor Van Kerckhovens Die Loreley / Strofe 1 (1988) stonden geen bekende figuren model, maar negen kennissen die de kunstenaar op gekleurd plexiglas portretteerde. De portretten zijn gecombineerd met uitgesneden close-ups van hun ogen, landschapsbeelden en de eerste vier verzen van Heinrich Heines Die Loreley, een melancholisch gedicht uit 1824. Devos en Van Kerckhoven vertonen beiden een interesse voor het menselijke lichaam als geheel. In het geval van Devos stelt de kunstenaar zijn eigen lichaam op de proef in performances waarvan onder andere Five Cuts (1979) en Eternity Forever(1980) getuigen. Van Kerckhoven presenteert een abstract en kleurrijk zelfportret en verbindt het vrouwelijke lichaam aan erotiek in het werk Santo/Santa (1993).

De tentoonstelling biedt inzicht in de gelijkenissen en de verschillen tussen de artistieke praktijken van de levenspartners. Hun werken lopen vaak uiteen in vorm en inhoud, maar geven ook blijk van de verwantschap tussen de kunstenaars en hun gedeelde opvattingen over het kunstwerk en het kunstenaarschap. Meer nog dan de terugkerende kleuren of motieven in hun werken, lijken vooral deze overeenkomstige kerngedachten de affiniteit binnen de kunstenaarskoppels te verklaren.

Liska Brams

Text ENG

Affiniteiten#5 is the fifth edition of the annual exhibition project that features two Belgian artist couples: artists who live together but do not necessarily work together. The exhibition primarily includes works that correspond on a formal and/or thematic level, or in which the artists refer to their partners. It also focuses on works that the artists gave to each other and keep in their personal collections.

This exhibition includes works by Carole Vanderlinden (°1973, Brussels), her man Walter Swennen (°1946, Brussels), Anne-Mie Van Kerckhoven (°1951, Antwerp) and her husband Danny Devos (°1959, Vilvoorde). Of the latter two artists only individual work will be shown, even though they worked together for their artist-run space and noise band Club Moral (1981-2020) and their magazine Force Mental (1983-2004).

From the artists’ entire oeuvres, works have been chosen in which the artists seem to quote, complement or contradict their partners. Not only the analogy between their works but also the individuality of each of their practice is emphasised. Recurring motifs are deployed in different ways or take on different meanings.

When entering the exhibition, both Carole Vanderlinden’s Etoile (2010) and Walter Swennen’s I.M. Fidel (2016) feature a blue polygonal form. In Swennen’s work, the pentagram is a kind of dark blue filter over a painted Fidel Castro slogan, a line drawing of a figure with a red flag and a washed-out background. Vanderlinden’s star, on the other hand, is opaque and painted with a thick layer of paint mixed with India ink, whose qualities are easily discernible due to the reduced colour and composition of the work. The star stands out against a dark background, its shape reminiscent of scream bubbles or speech balloons expressing fear. This balloon, however, does not contain text, a medium that Vanderlinden –unlike her partner– does not integrate into her paintings. Swennen’s and Vanderlinden’s works do display a similar playfulness; they are direct and, like their respective Atommeke (1999) and Nature morte égyptienne (2019), seem to stem from an exploration of the boundary between figuration and abstraction.

Both Anne-Mie Van Kerckhoven (AMVK) and Danny Devos (DDV) present themselves by means of their initials. Although they use different media, their work also contains recurring elements. This is demonstrated in the blue-tiled space at the back of LLS Paleis, which is entirely devoted to two portrait series from the 1980s. Devos’s Serial Killer Flags (1987) consists of twelve portraits of criminals – drawn versions of the rare photographs circulating of them. For Van Kerckhoven’s Die Loreley / Strofe 1, no well-known figures served as models, but nine acquaintances whom the artist portrayed on coloured plexiglas. The portraits are combined with cropped close-ups of their eyes, landscape images and the first four verses of Heinrich Heine’s Die Loreley, a melancholic poem from 1824. In other works, Devos and Van Kerckhoven both show an interest in the human body as a whole. In Devos’s case, the artist puts his own body in performances such as Five Cuts (1979) and Eternity Forever (1980). Van Kerckhoven shows an abstract and colourful self-portrait and links the female body to eroticism in Santo/Santa (1993).

The exhibition offers an insight into the similarities and differences between the artistic practices of these life partners. Their works often differ in form and content but also show a kinship and shared view on artworks and artistic practice. More than the recurring colours or motifs in their works, it is these similar core ideas that seem to explain the affinity between the artist couples.

Liska Brams