Maurice Blaussyld
Prijs Bernd Lohaus 2013 toegekend door Jan Hoet
26.10.2013 — 24.11.2013
[NL]
Na het overlijden van Bernd Lohaus hebben Anny De Decker en haar kinderen, Jonas en Stella Lohaus, op 21 augustus 2012 de Bernd Lohaus Stichting opgericht, een private stichting met als doel het in standhouden en promoten van de kunst en het gedachtegoed van Bernd Lohaus.
Naast het organiseren van tentoonstellingen, lezingen en symposia en het inventariseren en archiveren van het oeuvre van Bernd Lohaus wil de Stichting ook kunstenaars en kunstbemiddelaars ondersteunen. Daarom werd de Prijs Bernd Lohaus in het leven geroepen, een jaarlijkse prijs met een geldsom van 10.000 Euro, die 4 jaar achtereenvolgens aan een kunstenaar zal uitgereikt worden en het 5de jaar aan een kunstbemiddelaar. Dit, omdat Bernd Lohaus als beeldend kunstenaar ook 10 jaar mede-galeriehouder was tussen 1966 en 1976 van de Wide White Space Gallery in Antwerpen.
Kenmerkend voor de Prijs Bernd Lohaus is dat alleen artistieke kwaliteiten van een oeuvre in overweging worden genomen, onafhankelijk van de ouderdom van de kunstenaars of het medium waarin zij werken. Anny De Decker, Stella Lohaus en de laureaat van het voorbije jaar, Lien Hüwels, kozen een viertal kunstenaars, die hen in het voorbije jaar op een bijzondere manier waren opgevallen. Dan werd Jan Hoet gevraagd deze kunstenaars te bezoeken en nadien de laureaat aan te duiden. Hij heeft aan de Franse kunstenaar Maurice Blaussyld de prijs toegekend.
Maurice Blaussyld (Calais, 1960; leeft en werkt Roubaix) maakt sculpturen, tekeningen, objecten en video’s. Als jonge kunstenaar geïnspireerd door Joseph Beuys, werkt hij al 25 jaar consequent aan een oeuvre waarin het begrip transmutatie centraal staat: de overbrenging of het overgaan in een andere fase. In de alchemie gaat het om de transformatie van een laag naar een edel metaal (veredeling van de ziel), in de biologie verwijst transmutatie naar de geleidelijke overgang naar een hogere soort.
Het oeuvre van Maurice Blaussyld gaat over een ideële, verborgen, ons onbekende wereld, die hij tracht op te roepen met uiterst sobere en precieze middelen. Al zijn werken ondernemen een poging om leegte als getransmuteerde materialiteit vorm te geven. Vroege tekeningen van ‘energiestromen’ en meer bepaald de recente handgeschreven en grotendeels onleesbare teksten laten het geheim van een onderliggende betekenis vermoeden.
Hoe kunnen we via materie over immaterialiteit / spiritualiteit spreken? Kan kunst een uitdrukking geven aan het niet-zijn, de dood? Welke vormen, welke inhouden dienen zich aan om over de begrensdheid, de eindigheid van iets waarneembaar, iets verschijnend te spreken? Onttrekt zich de oneindigheid niet aan onze blik?
“De werken van Maurice Blaussyld”, zoals Jan Hoet schrijft, “leven maar staan stil. Ze hebben in hun beweging het moment gevonden waarin een ordening opduikt. <…> In dat tussenmoment wordt het absoluut maar blijft het levend.”
Zo presenteert de kunstenaar in LLS 387 drie werken die in één geheel samengebracht worden, waarbij niet alleen het geheel maar ook alle onderdelen met enorm veel precisie worden uitgevoerd (plaatsing, licht, vorm, kleur). De kunstenaar streeft naar een oeuvre, naar een onbekend teken dat onze innerlijkheid zou kunnen ontsluieren.
“Je pense au secret de l’homme, à sa nature intime; au dévoilement de sa destinée”.
(Ik denk aan het geheim van de mens, aan zijn innerlijke natuur; aan de ontsluiering van zijn bestemming).
Met Dank aan de Bernd Lohaus Stichting, Martin Blank, Galerie Allen Parijs, Hannelore Mattheus, Rufus Michielsen, Mima Schwahn, Sam Sterckx, Sietske Van Aarde en Hans Wuyts.
[FR]
Après le décès de Bernd Lohaus, Anny De Decker et ses deux enfants, Jonas et Stella Lohaus, ont créé le 21 aout 2012 la Fondation Bernd Lohaus, une fondation privée ayant comme but la conservation et la promotion de l’oeuvre de Bernd Lohaus et de ses convictions artistiques.
En plus de l’organisation d’expositions, conférences et symposiums et de l’inventaire et de l’archivage de l’oeuvre de Bernd Lohaus, la Fondation veut également soutenir des artistes et des médiateurs artistiques. C’est pourquoi le Prix Bernd Lohaus a été fondé, un prix annuel, doté d’une somme de 10.000 Euros, qui sera attribué 4 années consécutives à un artiste, et la 5ième année à un médiateur artistique. Ceci parce que Bernd Lohaus, en tant que sculpteur, était aussi le partenaire de Anny De Decker à la Galerie Wide White Space, entre 1966 et 1976.
Le Prix Bernd Lohaus est basé uniquement sur des critères artistiques, indépendamment de l’age de l’artiste ou du medium dans lequel il travaille. Anny De Decker et Stella Lohaus, avec Lien Hüwels, la laureate de l’année passée, ont fait une sélection de quatre artistes, dont le travail les avait particulièrement touchées. Ensuite, Jan Hoet a été invité à visiter les quatre artistes afin d’indiquer le laureat. Il a attribué le prix à l’artiste français Maurice Blaussyld.
Maurice Blaussyld (Calais, 1960; vit et travaille à Roubaix) réalise des sculptures, dessins, objets et vidéos. Inspiré comme jeune artiste par Joseph Beuys, il travaille depuis environ 25 ans à une oeuvre au centre de laquelle la notion de transmutation prend une place centrale : le passage à un autre stade. En alchimie il s’agit de la transformation d’un métal vil en un métal noble (ennoblissement de l’âme); en biologie, transmutation s’applique au passage progressif à un genre supérieur.
L’oeuvre de Maurice Blaussyld parle d’un monde idéel, caché, où demeure notre inconnu, qu’il essaie de visualiser par des moyens sobres et précis. Dans toutes ses oeuvres il fait l’effort de donner forme à la matérialité transmutée. Ses dessins “énergétiques” et plus précisément ses manuscrits, en grande partie illisibles, laissent supposer le secret d’une signification sous-jacente.
Comment pouvons-nous, par la voie de la matière, parler d’immatérialité/spiritualité ? L’Art peut-il exprimer le non-être, la mort ? Quelles formes, quels contenus nous permettent de parler des limites de ce qui se manifeste, de ce qui apparait ? Est-ce que l’infini se dérobe à notre regard ?
“Les oeuvres de Blaussyld, écrit Jan Hoet, vivent mais sont à l’arrêt. Elles ont trouvé dans leur mouvement le moment où un ordonnancement surgit….En ce moment intermédiaire, il devient absolu mais reste vivant.”
L’Artiste présentera à LLS 387 trois oeuvres qui formeront un tout, où non seulement l’ensemble, mais aussi chaque partie est exécutée avec infiniment de précision (emplacement, lumière, forme, couleur).
L’Artiste aspire à une oeuvre, à un signe inconnu qui serait le dévoilement de notre intériorité.”Je pense au secret de l’homme, à sa nature intime; au dévoilement de sa destinée”.
Nos remerciements vont à Bernd Lohaus Stichting, Martin Blank, Galerie Allen Parijs, Hannelore Mattheus, Rufus Michielsen, Mima Schwahn, Sam Sterckx, Sietske Van Aarde en Hans Wuyts.
[EN]
Following the death of Bernd Lohaus in 2010, Anny De Decker and her children, Jonas and Stella Lohaus, established the Bernd Lohaus Foundation on 21 August 2012. The purpose of this private foundation is to maintain and promote Bernd Lohaus’s art and ideas.
Besides organizing exhibitions, lectures and symposia, and inventorying and archiving Lohaus’s oeuvre, the Foundation also aims to support artists and art mediators. Thus the Prize Bernd Lohaus was created, an annual award of 10,000 euros to be presented to an artist in four consecutive years and to an art mediator in the fifth year. This last award reflects Lohaus’s 10 years (1966 to 1976) as co-gallerist of the Wide White Space Gallery in Antwerp.
In considering the recipient of the Prize Bernd Lohaus only the artistic qualities of an oeuvre are taken into account, not the artist’s age or the medium in which he or she works. Anny De Decker, Stella Lohaus and last year’s winner Lien Hüwels chose four artists who had particularly attracted their attention in the previous year. Subsequently, Jan Hoet was asked to visit the artists and then to indicate the laureate. He has awarded the prize to the French artist Maurice Blaussyld.
Maurice Blaussyld (b. Calais, 1960, lives and works in Roubaix, France) makes sculptures, drawings, objects and videos. Inspired as a young artist by Joseph Beuys, Blaussyld has spent twenty-five years working consistently on an oeuvre whose core concept is transmutation: metamorphosis or mutation into another phase. In alchemy this revolves around the transformation of a base metal into gold (the elevation of the soul); in biology transmutation refers to a gradual transformation into a higher species.
Blaussyld’s oeuvre explores an ideal hidden world, a world unknown to us, evoked with exceptionally austere and precise means. All his works attempt to give form to emptiness as transmuted materiality. Early drawings of ‘energy flows’ and more particularly the recent handwritten and largely illegible texts suggest the secret of an underlying meaning.
How can we talk about immateriality / spirituality through matter? Can art give expression to non-being, to death? What forms, what subjects can be used to reveal the confinedness, the finiteness of something perceptible, something manifest? Doesn’t infinity withdraw from our gaze?
‘Maurice Blaussyld’s works live but stand still,’ writes Jan Hoet, ‘In their movement they have found the moment in which an order emerges. (…) In that intermediate moment it becomes absolute yet remains alive.’
In LLS 387 Blaussyld presents three works, brought together as a single entity, in which not only the whole but also all the parts are executed with enormous precision (position, light, shape, colour). He pursues an oeuvre, an unknown sign that could reveal our essential innerness.
‘Je pense au secret de l’homme, à sa nature intime; au dévoilement de sa destinée.’ (‘I think of the secret of man, his inner nature, the unveiling of his destiny.’)
Acknowledgements: the Bernd Lohaus Stichting, Martin Blank, Galerie Allen Parijs, Hannelore Mattheus, Rufus Michielsen, Mima Schwahn, Sam Sterckx, Sietske Van Aarde and Hans Wuyts.