Mitja Tušek
'Bare' (In the Future Even the Past Will Be Better)
04.12.2008 — 28.02.2009
De accrochage met de titel “Bare” (In the Future Even the Past Will Be Better) toont zeven schilderijen van Mitja Tušek.
Tušek is 1961 in Slovenië geboren, heeft gestudeerd in Zwitserland en leeft en werkt sinds 1990 in Brussel. Hij heeft als jonge schilder deelgenomen aan de documenta 9 in 1992 en daarna o.a. aan de belangrijke groepstentoonstelling “Het sublieme Gemis” in het Museum voor Schone Kunsten te Antwerpen in het jaar 1993. Intussen toonde Mitja Tušek wel regelmatig in zijn Parijse Galerij Nelson – Freeman maar heeft – behalve een kleine presentatie van werken in de ruimtes van de Brusselse uitgeverij “La Lettre Vollée” – in België sinds tien jaar niet meer tentoongesteld.
LLS 387 wil met deze tentoonstelling zijn werk terug ter discussie stellen,omdat hij toch hoort bij een generatie schilders die consequent (soms in stilte) een coherent oeuvre ontwikkeld heeft. Een oeuvre, dat een eigenzinnige positie inneemt en niet aansluit bij de recente gangbare voorstellingen van schilderkunst.
Zijn werk getuigt van een grote vrijheid in de omgang met de verschillende aspecten van de schilderkunst: elke serie volgt een andere, op voorhand vastgelegde werkwijze, haar mogelijkheden onderzoekend. In het schilderij met de titel “K/93”, het vroegste in de tentoonstelling, wordt gepigmenteerde was met een penseel op het doek aangebracht tot een bepaalde dikte bereikt is. De was droogt zonder manipulatie, op een manier, die het objectmatige van de schilderij zichtbaar maakt. Het werk met de titel “ZLN” uit het jaar 1997-98 brengt dezelfde materie, namelijk gepigmenteerde was, – bewerkt met een heel ander procédé – tot een ander soort expressie: het aan de was toegevoegde zwarte en zwartgroene pigment suggereert bijna een ruimte “achter” de was, die maar schijnbaar de oppervlakte van het schilderij vormt.
Sinds 2005 schildert Mitja Tušek naakte vrouwen. Twee doeken worden tegen elkaar gedrukt, zo lang tot de verschillende lagen van acrylverf de vorm van een lichaam laten vermoeden. Geregistreerd toeval maakt hier deel uit van de werkwijze.
De gespiegelde herhaling van het motief laat dit geregistreerde toeval echter volledig ontsporen tot een absurde en hilarische, maar dwingende schilderkunstige uitspraak.
Met Dank aan Mitja Tušek, Galerie Nelson – Freeman, Ria Pacquée, Morad Saïdi en Philippe Van Damme, Bas Bossaerts.
