Ken Verhoeven
DIE BADEWANNEN VON KALDEWEI (Teil 1)
06.09.2020 — 18.10.2020
Zondag 18 oktober van 16 tot 18 uur finissage en presentatie editie en DAGBLAD#11.
[NL]
In de tentoonstelling Die Badewannen von Kaldewei komen tal van aspecten samen die Ken Verhoeven als kunstenaar typeren: hij laat zich inspireren door rariteiten die zich in de hem omringende wereld ongedwongen aanbieden.
Vertrekkend van gevonden beelden of objecten, verbindt en combineert hij die met andere bestaande vormen waarmee hij een (formele) overeenkomst ziet. Verhoeven’s schilderijen zijn het resultaat van deze vrije en associatieve denkwijze.
De werken in deze tentoonstelling zijn geïnspireerd door poncho’s van de Inca’s en sjablonen van bovenaanzichten van badkuipen. Een bepaalde analogie tussen oude rites en gebruiken van nu komt erin tot uitdrukking.
Wat me opvalt wanneer ik met Verhoeven spreek, is hoe hij vertelt op welke wijze iets bij hem tot stand gekomen is: als een probeersel waarvan hij pas later beslist of het al dan niet gelukt is. De handelingen die hij stelt, zijn volgens hem gewoon wat ze zijn. Er is de drager, het beeld en het object. Hoe reageert de verf op deze drager? Verhoeven experimenteert en kijkt naar wat er gebeurt. Het resultaat ervan verrast niet enkel de toeschouwer, maar ook de maker zelf.
Veel aandacht gaat naar de manier waarop Verhoeven iets wil tonen. Daarom speelt kijken zo’n cruciale rol in zijn kunstenaarschap. Wat zijn de implicaties van deze of gene presentatie…? Bijvoorbeeld de hoogte en het formaat van de sokkel, de keuze voor een gevonden plank op een onderstel voor een bad, van een schilderij slechts de helft tonen met een stang voor een douchegordijn, … Deze presentatiemogelijkheden worden een deel van het werk.
Zijn werk gaat niet alleen over “Wat maak ik?”, maar eveneens over “Hoe toon ik wat ik gemaakt heb?”. Door de schilderijen van de muren te verwijderen krijgen ze een sculpturale dimensie.
SL, September 2020
U kan de zaaltekst hier downloaden.
[EN]
In the exhibition Die Badewannen von Kaldewei, numerous aspects typical of the artist Ken Verhoeven meet: he draws his inspiration from curiosities that casually present themselves in the world around him.
Starting from found images or objects, he connects and combines these with other existing forms he considers (formally) similar. Verhoeven’s paintings are the result of this free and associative mode of thought.
The works in this exhibition are inspired by Inca ponchos and top-view templates of bathtubs. They express a certain analogy between ancient rites and today’s customs.
When I talk to Verhoeven, what strikes me is his way of speaking about how things come into being: as tryouts he only later deems successful or not. The things he does, he says, are just what they are. There is a substrate, an image and an object. How does the paint react to this substrate? Verhoeven experiments and looks at what happens. The result does not only surprise the spectator but also the maker himself.
A lot of attention is paid to Verhoeven’s way of displaying things. That is why looking plays such a crucial role in his artistic practice. What are the implications of this or that presentation…? For instance, the height and size of the pedestal, the choice of a found plank on a bathtub base, showing only half of a painting by means of a shower-curtain rod, … The presentation options become part of the work.
His work is not only about “What do I make?”, but also about “How do I show what I have made?”. By removing the paintings from the walls, they acquire a sculptural dimension.
SL, September 2020
You can download the text here.
Met de steun van / with the support of LLS Paleis wordt ondersteund door de Vlaamse overheid.
Deze tentoonstelling kwam mede tot stand met een subsidie van de Stad Antwerpen.
Met dank aan / with thanks to Mats Antonissen, Sofia Aristidou, Ruben Boeren, Kris Cuylits, Ulrike Lindmayr, Ria Pacquée, Griet Rombaut, Michelle Woods